De beeldende poëzie van Isis van Geffen (1997) is vreemd, onontkoombaar en onverwachts, maar altijd raak en opwindend. In Van Geffens gedichten worden existentiële angsten benaderd met humor en wordt de waanzin van de volwassenenwereld voorzien van speels commentaar: het lelijke wordt mooi, het smerige sensueel en het absurde herkenbaar. Na het lezen van Isis, niet Iris kijk je nooit meer hetzelfde naar diepvriesproducten, zwemparadijzen en aardrijkskundeleraren. Dit is het debuut van een aanstormend talent.